Κείμενο αλληλεγγύης του σωματείου στο αγώνα για το δημοτικό σχολείο Μανταμάδου

Το τελευταίο διάστηµα παρακολουθούµε ως θεατές τις αποφάσεις του Υπουργείου σχετικά µε τις συγχωνεύσεις σχολείων. Θεατές, καθότι στη λήψη των αποφάσεων αυτών απουσίαζαν και απουσιάζουν –µιας και ποτέ δε ζητήθηκαν- οι θέσεις των Συλλόγων Διδασκόντων, των Συλλόγων Γονέων και Κηδεµόνων καθώς και των κοινοτήτων. Φορέων δηλαδή άµεσα εµπλεκοµένων στην εκπαίδευση.
Επιπλέον, η επιχειρηµατολογία υπέρ των συγχωνεύσεων στηρίζεται σε έννοιες αφηρηµένες όπως παιδαγωγικά κριτήρια, παιδαγωγικό όφελος κ.α. χωρίς κανείς να παρουσιάζει, έστω, τα κριτήρια ή να περιγράφει το όφελος. Απ’ ότι φαίνεται, αυτό που µε βάση τα «παιδαγωγικά» τους κριτήρια αποτρέπεται, αυτό εν τέλει δηµιουργείται.
Συγκεκριµένα για το δηµοτικό σχολείο του Μανταµάδου, πώς µπορεί να βελτιωθεί η εκπαιδευτική διαδικασία για τους µαθητές όταν ενώνονται 2 τάξεις µε διαφορετικά γνωστικά αντικείµενα, διαφορετικούς διδακτικούς στόχους και µαθητές διαφορετικής ηλικίας; Πώς βελτιώνονται οι συνθήκες εργασίας -αν φυσικά µπορούµε να µιλάµε ακόµα για εργασία- για τους εκπαιδευτικούς; Τέλος, πώς βελτιώνεται η ζωή στα χωριά όταν
το 5/θέσιο, πλέον, δηµοτικό σχολείο Μανταµάδου θα είναι εκτεθειµένο σε επιπλέον υποβιβασµό στο κοντινό µέλλον;
Κλείνοντας, ας µην ξεχνάµε, ότι δεν είναι µόνο το σχολείο του Μανταµάδου αλλά και άλλα σχολεία στο νησί και στην υπόλοιπη Ελλάδα τα οποία είτε υποβαθµίζονται είτε καταργούνται, θύµατα κι αυτά της ίδιας «λογιστικής» πολιτικής. Μιας πολιτικής διαρκούς έκπτωσης κατά την οποία ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι και διαδικασίες κρίνονται περιττές. Μιας πολιτικής που κάνει τη ζωή µας σταθερά χειρότερη.