24.2.11

Κείμενο αλληλεγγύης στο 300 απεργούς πείνας μετανάστες εργάτες

Το Σωματείο Ελαστικά Εργαζόμενων Εκπαιδευτικών Βορείου Αιγαίου δηλώνει κι αυτό με τη σειρά του αλληλεγγύη σε όλους τους απεργούς πείνας αλλά και στους μετανάστες/πρόσφυγες που ζουν και εργάζονται δίπλα και μαζί μας και καθημερινά αγωνίζονται για τα αυτονόητα. Στο Βόρειο Αιγαίο έχουμε αμέτρητες φορές γίνει αυτόπτες μάρτυρες του αγώνα τους αλλά και της αδικίας εναντίον τους. Αδικία που μεταφράζεται σε παράνομες κρατήσεις, απελάσεις, ρατσιστικές επιθέσεις, ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη (ή καθόλου πληρωμένη) εργασία. Απέναντι σε όλα αυτά, απέναντι στην κρατική και μιντιακή αυθαιρεσία με σκοπό τον αποκλεισμό του αγώνα τους, συμπαραστεκόμαστε σε όλους τους μετανάστες και πρόσφυγες, ανθρώπους και εργάτες, που αυτή τη στιγμή (και πάντα) απαιτούν ίσα δικαιώματα στη ζωή και την εργασία. Ζητάμε την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων τους και τους ευχόμαστε κουράγιο στο δύσκολο αγώνα τους.

Μυτιλήνη, 30η ημέρα απεργίας πείνας

το κείμενο έχει αναρτηθεί κι εδώ:

http://hungerstrike300.espivblogs.net/2011/02/19/allileggyi-selereva/

22.2.11

Κείμενο του σωματείου για την απεργία 23/02

Το νέο (κλειστό) σχολείο

Η νέα πολιτική του Υπουργείου Παιδείας να διαστρεβλώνει εσκεμμένα την πραγματικότητα και να την παρουσιάζει συμβατή με τα σχέδια εξορθολογισμού που καταστρώνει είναι απλά καταστροφική. Έτσι φέτος καταργήθηκε η Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη και η Ενισχυτική Διδασκαλία, με αποτέλεσμα να απολυθούν περίπου 10.000 εκπαιδευτικοί («εξορθολογιστική πρωτοβουλία» την ονομάζει το Υπουργείο). Ταυτόχρονα η κυβέρνηση συμπεριλαμβάνει και την Παιδεία στον κανόνα προσλήψεων «5 προς 1», ενώ στην αρχή διαβεβαίωναν ότι το ίδιο δεν θα ίσχυε στους χώρους της Παιδείας και της Υγείας .

Επίσης, για πρώτη φορά φέτος παρατηρήθηκε το φαινόμενο να χρηματοδοτούνται εκπαιδευτικά προγράμματα μέσω επιδοτήσεων του ΕΣΠΑ, κυρίως προγράμματα της Ειδικής Αγωγής. Οι συμβάσεις εργασίας μέσω ΕΣΠΑ είναι σαφώς κατώτερες των κανονικών κυρίως όσον αφορά τις κοινωνικές παροχές στους εργαζομένους, με συνέπεια να οξύνεται ακόμα περισσότερο η κοινωνική ανισότητα. Το κυριότερο όμως είναι ότι ο θεσμός της Ειδικής Αγωγής πάει να απαξιωθεί εν τη γενέσει του, γιατί εκτός από την υποβάθμιση του προσωπικού έρχονται να προστεθούν και οι ελλείψεις σε υλικοτεχνικές υποδομές καθώς και στη μεταφορά και σίτιση των μαθητών.

Τελευταία, γίνεται κουβέντα για το κλείσιμο σχολείων («συγχωνεύσεις» κατά το Υπουργείο), ένα μέτρο που δείχνει ωμά τις καταστροφικές διαθέσεις της πολιτείας. Το μέτρο αυτό δεν συνάδει με κανένα παιδαγωγικό κριτήριο. Έχει ως μοναδικό σκοπό τη μείωση του κρατικού προϋπολογισμού, που θα έχει βέβαια ως αποτέλεσμα την επιβάρυνση του οικογενειακού.

Σε τοπικό επίπεδο η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ανακοίνωσε ήδη τις προτάσεις της για υποβαθμίσεις-συγχωνεύσεις (καταργήσεις) σχολείων, μερικές από τις οποίες είναι:

Υποβαθμίσεις:

Δημ.Μανταμάδου: από εξαθέσιο σε τριθέσιο

Δημ.Ν.Κυδωνιών: από τριθέσιο σε διθέσιο

Δημ.Βρίσας: από τετραθέσιο σε τριθέσιο

Δημ.Συκαμιάς: από τετραθέσιο σε διθέσιο

Συγχωνεύσεις (καταργήσεις):

Τριθέσιο Δημ.Κεραμειών με εξαθέσιο Ιππείου

Τριθέσιο Μεσαγρού με οκταθέσιο Παπάδου

Τριθέσιο Πελόπης με πενταθέσιο Κάπης-Κλειούς.

Τριθέσιο Λισβορίου με εντεκαθέσιο Πολιχνίτου

Από τη Δευτεροβάθμια Διεύθυνση προτείνεται η συγχώνευση του 2ου ΓΕΛ με το Πειραματικό λύκειο και των γυμνασίων Μόριας-Θερμής-Παμφίλων.

Οι συγχωνεύσεις σχολείων, τα τμήματα με 30 μαθητές και οι περικοπές του εκπαιδευτικού προσωπικού κάνουν ξεκάθαρη τη βούληση της κυβέρνησης να συρρικνώσει τη δημόσια παιδεία, με άμεσο αντίκτυπο στην εκπαίδευση που τελικά λαμβάνουν οι μαθητές. Απαξιώνοντας το δημόσιο σχολείο ενισχύει την ιδιωτική εκπαίδευση (φροντιστήρια, ιδιωτικά σχολεία, κολλέγια), επιβάλλοντας τη μετατροπή της εκπαιδευτικής λειτουργίας σε εμπόρευμα που αγοράζεται ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα του κάθε γονέα.

Η παιδεία δεν μπορεί να λογίζεται ως οικονομικό προϊόν, παράγοντας των οικονομικών εξισώσεων που μαγειρεύουν τα κεφάλια του συστήματος.

Η παιδεία είναι δικαίωμα όλων των παιδιών, ανεξαρτήτως κοινωνικής, πολιτισμικής και εθνικής προέλευσης.


21.2.11

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ - Τετάρτη 23/02/2011

Το σωματείο συμμετέχει στις απεργιακές κινητοποιήσεις και καλεί όλους τους εκπαιδευτικούς της επισφάλειας σε συμμετοχή στην πορεία:
Συγκέντρωση:
Κεντρικά Λύκεια 10:30 π.μ.

Για την εξόφληση της ΠΔΣ

Σήμερα Δευτέρα 21/02/2011, το σωματείο επισκέφτηκε τη διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκαίδευσης Λέσβου με αφορμή την μη εξόφληση των περσινών δεδουλευμένων των ωρομίσθιων καθηγητών στην ΠΔΣ. Μετά από συνάντηση με τον διευθυντή κ. Κοντάρα, στον οποίο και παραδώσαμε και γραπτώς το αίτημά μας για εξόφληση των δεδουλευμένων, πήραμε τη βεβαίωση ότι η διεύθυνση θα προβεί στις απαραίτητες ενέργειες, και εάν παρ'όλ'αυτά δεν πληρωθούμε σύντομα, θα μας απαντήσει γραπτώς για τους λόγους αυτής της καθυστέρησης.

20.2.11

Η εκπαίδευση στα χρόνια του μνημονίου …ή πως το ρετσινόλαδο βαφτίζεται λικεράκι!

Άρθρο στα Νέα της Λέσβου (Παρασκευή 18/02/2011)

από http://lesvosnews.net/2011/02/19/66-237/

Αριστείδης Ν. Σγατζός
Δάσκαλος, Δρ. Κοινωνικής Ανθρωπολογίας
μέλος της Ριζοσπαστικής Παρέμβασης εκπαιδευτικών Λέσβου

“Αυτοί που παίρνουν το ψωμί από το τραπέζι /Μας διδάσκουν να ευχαριστιόμαστε με τα λίγα/Εκείνοι που γι αυτούς προορίζεται η πλούσια διανομή ζητούν θυσίες
Εκείνοι που τρώνε μέχρι σκασμού μιλούν στους πεινασμένους /για τους ωραίους καιρούς που θα έρθουν.
Εκείνοι που οδηγούν τη χώρα στην στην άβυσσο /λένε πως η διακυβέρνηση μιας χώρας /είναι πολύ δύσκολη για τους κοινούς ανθρώπους. (…)
Αυτοί που σας πήραν το βιβλίο από το χέρι /σας κατηγορούν γιατί μείνατε αδιάβαστοι!”
Μπ. Μπρεχτ

Η επιλογή της κυβέρνησης και του Υπουργείου για συγχωνεύσεις – καταργήσεις σχολείων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Με συνοπτικές διαδικασίες προσπαθεί να εξαφανίσει από το νέο Καλλικρατικό χάρτη της εκπαίδευσης δεκάδες σχολεία, τόσο στην επαρχία, όσο και στα αστικά κέντρα.
Η εκπαίδευση αλλάζει. Γι’ αυτό άλλωστε, οι εκτεταμένες συγχωνεύσεις και καταργήσεις συνοδεύονται από μια μεγάλη τομή στη διοικητική δομή της εκπαίδευσης ώστε να μπορεί να προωθηθεί το σχολείο της αγοράς.
Το σχολείο που χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό θέλουν να γίνει μια μακρινή ανάμνηση. Τη θέση του να πάρει το σχολείο που αναζητά και εξασφαλίζει το ίδιο τη χρηματοδότησή του είτε από τους γονείς είτε από τους χορηγούς είτε και από τους δύο.
Το σχολείο της γειτονιάς όπου σ’ αυτό πήγαιναν οι μαθητές των περιοχών που βρίσκονταν στα όρια του, θέλουν να απαλειφθεί. Τώρα τα όρια των σχολείων θέλουν να γίνουν πιο «ευρύχωρα». Να είναι εύκολες και νόμιμες οι μετακινήσεις του μαθητικού πληθυσμού από το ένα σχολείο στο άλλο ώστε να ευνοούνται οι συγχωνεύσεις και οι συμπτύξεις. Άλλωστε, δεν είναι μακριά από τις κυβερνητικές προθέσεις το κουπόνι του μαθητή όπου το σχολείο θα χρηματοδοτείται ανάλογα με τον αριθμό των μαθητών που θα έχει και ο μαθητής θα μπορεί να διαλέγει το σχολείο. Δημιουργείται μια τεραστίων διαστάσεων συγκεντροποίηση και ασφυκτικός έλεγχος ώστε τίποτα απολύτως να μην μπορεί να ξεφύγει από τις βασικές κρατικές επιταγές. Η ηλεκτρονική κάρτα των σχολείων που καταγράφει τα πάντα, οι υπερεξουσίες στο διευθυντή και η ελαχιστοποίηση των δικαιωμάτων του συλλόγου διδασκόντων, η αξιολόγηση και η χρηματοδότηση των σχολείων με βάση αυτή, η κατάργηση των οργανισμού εκδόσεων σχολικών βιβλίων και η κατάργηση του δωρεάν βιβλίου, το κουπόνι του μαθητή, οι συνεχείς μειώσεις στην επιχορήγηση των σχολικών επιτροπών και τελικά ο Καλλικράτης της εκπαίδευσης, όλα συνηγορούν στη δημιουργία ενός σχολείου εμπορικού κέντρου, με μαθητές πελάτες και εκπαιδευτικούς πωλητές, με αργυρώνητους μέντορες – χαφιέδες για τους ανυπότακτους! Ένα σχολείο που θα πρέπει να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις και στις ανάγκες της αγοράς για να υπάρξει.
Οι στόχοι των συγχωνεύσεων – καταργήσεων: Λιγότερα σχολεία, λιγότερα «έξοδα- βλέπε δαπάνες», μεγαλύτερα τμήματα μαθητών – περισσότερα μαθησιακά ελλείμματα, εξαφανισμένοι αντισταθμιστικοί – υποστηρικτικοί θεσμοί, λιγότεροι εκπαιδευτικοί, εκπαιδευτικοί σε διαρκή ομηρία και περιπλάνηση αφού θα μειωθούν δραστικά οι οργανικές θέσεις άρα και η δυνατότητα για μεταθέσεις-αποσπάσεις.
Πως προωθείται αυτό το σχέδιο: Στην επαρχία με μαζικές καταργήσεις σχολείων που ήδη είδαν το φως της δημοσιότητας. Το να κλείσει ένα σχολείο δεν είναι δείγμα προόδου αλλά οπισθοδρόμησης. Οι σχολικές μονάδες και ιδιαίτερα οι σχολικές μονάδες στις μικρές κοινωνίες δεν είναι μόνο κτίρια και συγκεκριμένοι αριθμοί εκπαιδευτικών και μαθητών. Αποτελούν – ή με άλλες πολιτικές θα μπορούσαν να είναι – ζωντανά κύτταρα πολιτισμού. Από αυτή την άποψη, το μαζικό κλείσιμο των σχολικών μονάδων με τη λογική του «ψεκάστε – σκουπίστε τελειώσατε» αποτελεί το πιο ακραίο παράδειγμα εγκατάλειψης συγκεκριμένων περιοχών και διεύρυνσης των ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων, απαξίωσης, εγκατάλειψης και εν τέλει ολοσχερούς αφανισμού της δημόσιας υποδομής για την οποία οι κάτοικοι και οι εκπαιδευτικοί προσδοκούσαν κάποια στιγμή να αναβαθμιστεί (στέγη για τον εκπαιδευτικό, επαρκής συγκοινωνία κτλ).
Κι εδώ έρχομαι να απαντήσω ειδικότερα στο άρθρο της Διευθύντριας Π.Ε. Λέσβου κ. Αναστασίας Τσολερίδου που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη 16.02.2010 στα Νέα της Λέσβου.
Η Προϊσταμένη προσπαθώντας να πείσει την κοινωνία της Λέσβου για τις συγχωνεύσεις των σχολικών μονάδων διαλέγει τον πιο εύκολο αντίπαλο. Την ρομαντική ηθικοπλαστική οπτική για το παλιό καλό σχολείο του χωριού και ξιφουλκεί εναντίον της για να την στήσει με σχετική ευκολία στον τοίχο. Με την χαρακτηριστική ευκολία που χρόνια τώρα το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο της χώρας μας προχωρεί σε διακηρύξεις, η κ. Διευθύντρια επιλέγει κάποιες απ’ αυτές και τις χρησιμοποιεί ως κοινώς αποδεκτές παραδοχές. Το άρθρο της βρίθει τέτοιων «αξιωματικών» παραδοχών όπως για παράδειγμα «Στόχος του σημερινού σχολείου είναι η ισόρροπη ανάπτυξη του γνωστικού και ψυχοκινητικού τομέα των μαθητών…» Εξαιρετική η στοχοθεσία, και κοινότοπη ταυτόχρονα. Μόνο που το ίδιο το Υπουργείο έχει παραδεχθεί ότι έχει αποτύχει πλήρως. Γι αυτό και αλλάζει τα αναλυτικά προγράμματα που η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ψήφισε και η κυβέρνηση της ΝΔ εφάρμοσε. Η κ. Τσολερίδου υποστηρίζει πως «…(στόχος είναι για το μαθητή) η ικανότητα να μαθαίνει πώς να μαθαίνει σε ένα οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον ευμετάβλητο, όπου η διαχείριση της γνώσης και της πληροφορίας καθίσταται δεξιότητα κεφαλαιώδους σημασίας». Δε θα σχολιάσω το ευμετάβλητο περιβάλλον (μέρες μνημονίου, που με ευθύνη της κυβέρνησης σύγχρονων Κουίσλιγκ δε ξέρουμε τι μας ξημερώνει, είναι σαν να μιλάμε στο σπίτι του κρεμασμένου για σχοινί). Ως δάσκαλος νιώθω σφοδρά ενοχλημένος όταν υποβιβάζομαι από παιδαγωγός σε εκπαιδευτή, όταν η παιδεία μετατρέπεται σε διαδικασία απόκτησης δεξιοτήτων, όταν η απόκτηση και δημιουργία γνώσης μετατρέπεται σε διαχείριση γνώσης και πληροφορίας.
Στη συνέχεια του άρθρου της η κ. Τσολερίδου συνεχίζει τον εύκολο δρόμο. Χρησιμοποιεί ως επιχείρημα των συγχωνεύσεων τον απαρχαιωμένο τρόπο λειτουργίας των ολιγοθέσιων σχολείων. Μόνο που απέναντι στην εκπαίδευση που στηριζόταν στον εκπαιδευτικό πατριωτισμό των δασκάλων στα χωριά, αντιπαραθέτει την ντυμένη με τα παχιά λόγια του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου εκπαιδευτική δυστοπία του σχολείου της αγοράς. Κι είναι φυσικό αυτό όταν είσαι τοπικό στέλεχος μιας κυβέρνησης της οποίας ο αντιπρόεδρος βγάζει την αναλογία εκπαιδευτικών μαθητών κάνοντας μια απλή διαίρεση, ξεχνώντας τι σημαίνει νησιωτικότητα, ξεχνώντας τι σημαίνει ύπαιθρος. Είναι δε και αναγκαία προϋπόθεση, για να συνεχίζεις να υπηρετείς μια κυβέρνηση που φυλακίζει παιδιά στα υπόγεια του 1ου Δημοτικού μέχρι τις 2 παρά τέταρτο, στα πλαίσια του αναμορφωμένου προγράμματος, που κάνει πως δεν βλέπει μια ολόκληρη γενιά παιδιών στο 5ο Δημοτικό που κάνουν μάθημα μέσα στα κουτιά που αποκαλούνται προκάτ κτίρια, κι ούτε λόγος να γίνεται φυσικά για τα νήπια που στοιβάζονται στα ακριβοπληρωμένα γκαράζ και τα μπακάλικα.
Κυρία Τσολερίδου: Το πρόγραμμα της κυβέρνησής σας για την παιδεία δεν είναι μονόδρομος. Δεν είναι επιστημονικό επιχείρημα το ότι «…δεν μπορούν να υλοποιηθούν τα νέα εκπαιδευτικά προγράμματα». Επιστημονικό είναι να σχεδιάσεις εκπαιδευτικά προγράμματα που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των ανθρώπων στη πόλη και το χωριό, των εργαζομένων και των αγροτών. Τι λέει το επιχείρημά σας: Εμείς σχεδιάσαμε νέα εκπαιδευτικά προγράμματα αλλά επειδή δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε κάποια σχολεία …καταργούμε τα σχολεία. Δεν πέρασε από κανενός το νου… να φτιαχτούν νέα εκπαιδευτικά προγράμματα προσαρμοσμένα στους ανθρώπους που επιμένουν να ζουν στη Βατούσα, την Πελόπη, το Λισβόρι… τα Κουφονήσια: Και ξέρετε γιατί δεν πέρασε από το μυαλό να φτιαχτούν τέτοια προγράμματα; Γιατί κοστίζουν. Γιατί υπηρετούν άλλους κοινωνικούς στόχους. Γιατί ο μονόδρομος του μνημονίου, της Ε.Ε., του Ευρώ, της κερδοφορίας των εργολάβων, των τραπεζών του κεφαλαίου συνολικά έχει επιβληθεί σαν οδοστρωτήρας. Η Διευθύντρια της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης αυτή την πολιτική υπηρετεί με τις αποφάσεις της, αυτή την πολιτική δικαιολογεί με το άρθρο της.

Υ.Γ
Το άρθρο αυτό γράφηκε τις μέρες προετοιμασίας της πανεκπαιδευτικής απεργίας στις 22-23 Φεβρουαρίου και για αυτό άφησα κατά μέρος ειδικότερες επιστημονικού ή μεθοδολογικού τύπου ενστάσεις μου όπως π.χ. αυτή που αφορά την απαξιωτική αναφορά της κ. Τσολερίδου στις έρευνες που αφορούν μελέτες περίπτωσης, δηλαδή τον κύριο όγκο των ποιοτικών ερευνών που αντιπροσωπεύουν ότι πιο σύγχρονο στις κοινωνικές επιστήμες. Εκτός αν κάποιοι προτιμάνε το Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει των χρηματοδοτούμενων ερευνών (πριν από το ΕΠΕΑΕΚ τώρα από το ΕΣΠΑ), με διακινούμενα ανεξέλεγκτα, ερωτηματολόγια που η μοναδική τους εγχώρια (γιατί για διεθνή ούτε κουβέντα) επιστημονική καταξίωση είναι να αποτελούν βιβλιογραφία για τα βοηθήματα των εξετάσεων του ΑΣΕΠ.

11.2.11

Συνέλευση του Σωματείου Ελαστικά Εργαζόμενων Εκπαιδευτικών Βορείου Αιγαίου την Κυριακή 13/2/2011

Συνέλευση του Σωματείου Ελαστικά Εργαζόμενων Εκπαιδευτικών Βορείου Αιγαίου την Κυριακή 13/2/2011 και ώρα 6 μ.μ.στο Εργατικό Κέντρο Μυτιλήνης (Δαβάκη και Βαλαωρίτου στο Μακρύ Γιαλό).

Θέματα συνάντησης:
1. Συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις στις 23 Φλεβάρη.
2. Συζήτηση για τους 300 μετανάστες απεργούς πείνας.

3. Συντονισμός με τις κινητοποιήσεις των γιατρών.
4. Ζητήματα αιχμής και τρόποι δράσης εργαζομένων σε φροντιστήρια και σε άλλους τομείς της εκπαίδευσης.
5. Συζήτηση για την μη πληρωμή περσινών δεδουλευμένων στην Π.Δ.Σ.